چندی پیش (حدود 10 ماه پیش) در یک جلسه خودمونی یکی از بزرگواران صحبت میکردند که ما با آمریکا هرگز رابطه برقرار نخواهیم کرد. آمریکا دشمن ملت ماست و.... من همانجا کلام ایشان را قطع کردم و گفتم بهتر است بگوییم ما با این آمریکا رابطه برقرار نمی کنیم. بعد ادامه دادم که مذاکره و نهایتا برقراری رابطه ما و آمریکا با پیش آمدن یکی از این دو حالت اتفاق خواهد افتاد: یا ما ما نباشیم یا آمریکا این آمریکا نباشد. توضیح اینکه یا سیاستمداران ما روزی از اصول انقلاب عدول کنند یا اینکه آمریکا دیگر شیطان بزرگ نباشد و یا حتی اگر الی یوم وقت معلوم آمریکا نرسیده باشد لااقل تاکتیکی را اتخاذ کرده باشد که شرش به ما نرسد. در این حالات ما با آمریکا مذاکره و نهایتا رابطه برقرار خواهیم کرد.


اندیشمندان و صاحب نظران می دانند علی رغم اینکه از نظر دنیای سرمایه داری ایالات متحده یک ابر قدرت به تمام معنا است اما دیر یا زود لااقل برای تضمین بقای خودش مجبور به کرنش در برابر خواست ملت ایران می شود. مهم ترین دلیلی که آمریکا را به این تعظیم مجبور خواهد کرد موضوع تامین انرژی از منطقه فلات ایران است. بنابر اعلام منابع رسمی اگر آمریکا از امروز دیگر نفتی نخرد و در صورتیکه با همین سرعت نفت مصرف کند نهایتا تا 9 یا 10 سال آینده همه منابع ذخیره شده و زیر زمینی اش به پایان می رسد. آمریکا در تلاش است که هر طور شده فکری به حال بقای خود کند. اگر شده با تهدید و تحریم و همچنین جنگ رسانه ایی، نشد با آغاز جنگ، و اگر همه این ها مقاومت ملتی را در برداشت، می ماند انتخاب بهترین تاکتیک برای حل و فصل آرام و بی غل و غش مسائل با کشور هدف که ایران ما باشد.(یادش بخیر وقتی یک نفر می گفت ایران ابرقدرت است بعضی ها چی ها که نگفتند!) لذا دیر یا زود باید منتظر این احترام و به نوعی کرنش آمریکا بود.(رهبری بزرگوار هم در سخنرانی هایشان به آینده روشن و امید به فردایی روشنتر و بهتر اشاره کرده اند- آینده روشن است به شرط مقاومت ما تا آنجایی که آمریکا و طرفدارانش فرصتی جز برای قبول خواست ملت ایران نداشته باشند.)


رئیس جمهور آمریکا دیروز در سخنرانی اش در سازمان ملل متحد هر چند بار دیگر حرف های همیشگی سردمداران آمریکا را در دفاع از رژیم صهیونیستی تکرار کرد، اما مسائلی را هم درباره ایران گفت که بعضا از زبان مسئولان آمریکایی هیچ گاه نشنیده بودیم. اینکه به دنبال تغییر نظام ایران نیستیم( نمی تونی و گرنه دریغ نمی کردی!) و همچنین اشاره به فتوای رهبر بزرگوار درباره حرمت استفاده از بمب هسته ایی و سلاح های کشتار جمعی مواردی بودند که اوباما در سخنرانی اش به آنها پرداخت. این نشان دهنده گام رو به عقب آمریکا از سیاست های ظالمانه خود علیه ملت ایران است. حال یک مساله مهم خود نمایی می کند که  باید برای آن حداقل در فضای نخبگانی داخل کشور جوابی وجود داشته باشد....


ضمن اینکه می دانیم آمریکا خود شیطان بزرگ است، چقدر باید آمریکا برای برقراری رابطه با ایران گام بردارد؟ آیا همین که در سخنرانی ها لحنشان عوض شود کافی است؟ یا مثلا تحریم وسایل الکترونیکی را که اخیرا برداشتند کفایت می کند؟ یا مثلا کل این تحریم های اخیر نظیر تحریم بانکی یا تحریم خرید نفت از ایران را حذف کنند ما را بس است یا باز هم به این نباید قانع باشیم؟ اگر مسئولیت تروریسم علیه ملت ایران را بپذیرند و یا غرامت جنگ ایران و عراق را بدهند بس است؟ و چند ده مورد جنایت دیگر علیه ما. این ها مواردی است که ما باید هم در سطوح علمی و هم در سطوح مختلف سیاسی و هم در سطوح مختلف اجتماعی برای آنها جوابی داشته باشیم.


به هر حال آمریکا به شدت دنبال برقراری ارتباط با ایران است و از طرفی هم می خواهد هزینه ایی برای اقدامات خصمانه اش در قبال ملت ما نپردازد! می خواهد هم ارتباط با ما را داشته باشد و هم هوای اسرائیل خونخوار را داشته باشد. باید دراین موارد هشیار بود.


به نظرم عملکرد تیم دیپلماسی دولت و مخصوصا نطق و عملکرد دکتر روحانی در سفر به نیویورک، تا اینجای کار خوب و مقتدرانه بوده است و هر چند نقدهایی به ایشان و حواشی بوجود آمده در این سفر وجود دارد اما در کل و الحمدلله تا اینجا خوب بوده است. هر چند جمله شروری مثل نتانیاهو که گفته است روحانی ریا کاری می کند انسان را نگران می کند و هر چند سالهای پیش با سفر رئیس جمهور قبلی قلب مستضعفان جهان امیدوارتر می شد و سخنان ایشان چون خاری در چشم منافقین و جنگ طلبان بود تا آنجا که مجبور می شدند در سطح شهر نیویورک دسته راه بیاندازند و بروشور چاپ کنند و امسال و به قول بی بی سی با سفر دکتر روحانی خبری از آنها نیست ولی طبق اخبار رسیده از نیویورک خدا را شکر که در این سفر هم تا امروز مقتدرانه عمل کرده ایم. امیدوارم بعضی حواشی نابجا این روزها کمتر و متن مقتدرانه ایی که تا امروز داشته ایم حفظ و پررنگ شود.


تی فرنگ: پیشنهاد می کنم صحبت های دیروز اوباما رو با صحبت های 8 سال پیش دکتر احمدی نژاد در سازمان ملل مقایسه کنید.