بساط من

مراسم تنفیذ و تحلیف آقای روحانی به عنوان هفتمین رئیس جمهور با شکوه و همچنین معنویت خاصی انجام شد. موضوع انتقال قدرت در دنیا همواره از مشکلات بزرگ سردمداران حکومت ها بوده است. اما بحمدلله این مورد در حکومت اسلامی ما به نمادی از مردمسالاری دینی تبدیل شده است. رای مردم طبق قانون توسط ولی فقیه از رئیس جمهور پیشین گرفته می شود و به منتخب بعدی ملت سپرده می شود. مردم، رهبری و قانون اساسی را دلیل و پشتوانه ایی برای صیانت از رای خویش می بینند و به اراده قانونی نظام که خود برای اجرای آن رای داده اند تمکین میکنند.

شاید نکته متفاوتی که در مراسم تحلیف اخیر وجود داشت حضور بیش از 50 نماینده از کشورهای گوناگون جهان در این مراسم بود. معتقدم این از اولین برکات ظاهری و قابل مشاهده حماسه سیاسی مردم در 24خرداد بود و به فضل الهی توفیقاتی که از این حماسه عاید نظام و ملت می شود روز به روز بیشتر خواهد شد. اما دلیل این اسقبال را نباید صرفا در حماسه سیاسی ملت جست. بلکه به نظرم این اولین ثمره دیپلماسی عمومی بود که دکتر احمدی نژاد بذرش را 8 سال در روابط ما با سایر کشورها پاشید. اکنون دنیا از انتخابات پرشور ایران و نتیجه آن استقبال می کند چرا که خود را در تعامل با نظام و ملت ایران دیده است. منافع مشترک ما با ملت ها که همان انسانیت و زنده شدن ارزش های الهی و فطری است سبب شده که اکنون نظام ما در بین قلوب انسانهای بیدار دل زنده و پرارزش باشد. امیدوارم دولت جدید میراث دار خوبی برای دولت سابق باشد؛ چرا که همه این ها از ثمرات انقلاب و دستاوردهای نظام اسلامی ماست.